Fly4free.pl

oraz trochę dłużej


Kolejnym punktem znanym szerzej są ruiny starożytnego miasta jońskiego - Efezu. Żeby je zobaczyć powinniśmy udać się do miasteczka Selcuk. Efez znany jest chyba najbardziej z tego że kiedyś był prężnie rozwijającym się miastem portowym leżącym nad morzem, obecnie zaś od morza znajduje się trochę ponad 5km. Na skutek zamulania ujścia rzecznego miasto to traciło powoli na znaczeniu aż w końcu upadło. Dla nas stanowi jednak przykład jednego z lepiej zachowanych kompleksów miejskich. Resztę historii zainteresowani doczytają z przewodników – ja zaś przedstawię niewątpliwy urok widokowy tego miejsca





W Selcuk znajduje się też jeden z 7 cudów świata (wg greków).. a raczej jego smutna pozostałość. Artemizjon czyli świątynia Artemidy, kiedyś miała 130 na 70m wielkości, obecnie zaś została po niej smutna kolumna

W samym mieście też znajdzie się coś do robienia – jest muzeum oraz, a jakże, cytadela. Widok całkiem ładny (choć obie atrakcje tylko dla zbicia czasu np czekając na transport).


Trzecie miejsce które chciałbym Wam krótko opisać według mnie jest miejscem najładniejszym w tym rejonie. Mowa o ruinach starożytnego miasta – Pergamonu (będącego stolicą królestwa o tej samej nazwie). Znajdują się one tuż obok miasteczka Bergama. W czasach starożytnych znana z wyrobu pergaminu. Doskonały stan zachowania ruin niewątpliwie zachwyci fanów archeologii czy architektury hellenistycznej, mnie natomiast zachwyciła krajobrazowość tego miejsca, a konkretnie akropolu. Amfiteatr położony na zboczu wzgórza, z widokiem na góry, a jako że byłem tam na wiosnę – całość pokryta kwieciem – czysta poezja.




W dół proponuję przejść się ścieżką dla pasterzy, doświadczając kolejnych pięknych widoków, czy spotykając żółwie ;)


Co prawda oficjalnego przejścia brak (całość odgrodzona jest), ale osoby wypasające owce podpowiedzą drogę do najbliższej dziury w płocie ;)

W dole miasta natomiast położony jest słynny Asklepion. Świątynia boga Asklepiosa (boga medycyny), miejsce nauczania i pracy antycznych medyków, w tym znanego Galena. Nawet jeśli nie interesuje Was historia medycyny, spędzicie tu przyjemnie czas.



Samo miasteczko jest niewielkie, ale niespodziewanie nie skażone turystami. Życie toczy się tu własnym rytmem.


Podsumowując – region ciekawy z wielu powodów, na pewno warto go odwiedzić, nawet jeśli nie jesteśmy zainteresowani historią. Oczywiście nie opisałem wszystkich atrakcji znajdujących się na szeroko pojętym zachodzie, tylko te moim subiektywnym zdaniem najciekawsze. Już niedługo opis kolejnego miejsca :)Z lekkim opóźnieniem (spowodowanym pobytem w Gruzji) naszykowałem dla Was kolejną część

Część 4 – Kapadocja

Pozostając jeszcze w nurcie głównych atrakcji turystycznych Turcji w tej części opiszę Wam to najpiękniejsze z nich – Kapadocję. Jest to rejon znany zarówno z powodów historycznych jak i przepięknych widoków. Tufowe wzgórza i pieczary, tworzące księżycowy krajobraz, od IV wieku stały się ośrodkiem zamieszkiwanym przez chrześcijan, którzy w jaskiniach wykuwali tu swoje kościoły i domu, szukając schronienia przed prześladowaniami ze strony rzymskiej jak i muzułmańskiej. Dla mnie osobiście ważniejsze były te walory widokowe.
Po raz pierwszy ten magiczny region odwiedziłem z wycieczką studencko-integracyjną dla erasmusów. Mimo że nie lubię tego typu imprez (denerwuje mnie wielce wolne tempo zwiedzania, duże grupy osób, niewysokich lotów przewodnicy i z góry narzucony dobór atrakcji), skorzystałem z powodu atrakcyjnej ceny oraz chęci poznania innych erasmusów. I mimo że wszystkie powody dla których nie lubię zorganizowanych wycieczek zaistniały – nie żałuję wcale, i to bynajmniej nie ze względu na poznanie innych studentów;)
Jako że wycieczka zorganizowana nie ma co się rozpisywać, żadnych przygód nie było. Niestety również nie jestem w stanie podać dokładnego opisu pokonanej trasy, poza głównymi atrakcjami którymi były - podziemne miasto (bodajże Derinkuyu), Park Narodowy Göreme (znany najbardziej ze swych kościołów)


czy Miasto Ortahisar z przepięknym zamkiem na skale




Oczywiście zatrzymywaliśmy się w kilkunastu miejscach (w których każde wolne chwile na integrację przeznaczałem na piesze wędrówki), a każde miało lepsze widoki niż poprzednie!








Takich krajobrazów nie ujrzycie w Turcji nigdzie indziej.. Polecam też świetne wina z Kapadocji :)


Nic dziwnego że postanowiłem wrócić do Kapadocji – tym razem tak jak lubię - autostopem :) Ze względu na niewielką odległość od Adany był to oczywisty cel mojej pierwszej stopowej wycieczki – w dodatku akurat kumpel z Polski wpadł w odwiedziny i musiałem pokazać mu to co najlepsze!:) Kiepsko jednak by nam szło jeśli stopowalibyśmy jako dwójka facetów, dobraliśmy więc sobie dwie ładne panie i podzieliliśmy na pary – teraz każdy chciał nas zabierać swoim samochodem;)
Wtedy jeszcze byłem stopowym nowicjuszem, i obawiałem się trochę łapania okazji w kraju gdzie nikt nie mówi po angielsku. Dlatego przygotowaliśmy się porządnie – w sklepie wyprosiliśmy garść kartonów i przygotowaliśmy czytelne tabliczki ;)

Wszelkie obawy były zupełnie niepotrzebne – Turcja jest stopowym rajem! Zatrzymuje się praktycznie każde auto, i wszyscy chcą pomóc. Aż za bardzo – częstokrotnie proponowali odwiezienie nas na autobus, gdyż idea autostopu dla większości z nich jest kompletnie nieznana. Gdy zaczynaliśmy tłumaczenie że nie mamy pieniędzy i nie chcemy autobusu.. próbowali wręczać nam pieniądze bądź proponowali zakup biletu za swoje pieniądze ;) Gdy mówiliśmy że nie chcemy autobusem bo stopem jest fajniej, można poznać ludzi i ich kulturę, kręcili z niedowierzaniem głową, mówili że to niebezpieczne, po czym zabierali nas na obiad/herbatę/deser czy proponowali nocleg u siebie. Największym hitem dla nich było to że jesteśmy studentami medycyny – lekarz jest profesją wielce szanowaną w Turcji, z baaardzo godnymi zarobkami. Jako że byliśmy obcokrajowcami – z politowaniem kiwali głową, zastanawiając się jak w innych państwach mogą tak traktować "elity" że z braku pieniędzy muszą stopować ;) Oczywiście wraz z nabywaniem stopowego doświadczenia zmieniały się auta które łapaliśmy – pod koniec pobytu w Turcji nie zatrzymywaliśmy nic co nie było by audi, mercedesem czy beemką – tak czy inaczej zatrzymywał się każdy samochód, po co więc podróżować niekomfortowo;) Ale teraz wybiegam mocno w przód w swojej opowieści. Wróćmy więc do Kapadocji.
Jako że nie lubię odwiedzać dwa razy miejsc w których już byłem (tych w których nie byłem jest w końcu jeszcze tak wiele!), tym razem na cel wybrałem dolinę Ilhary. I był to znakomity wybór! Z dala od turystycznych szlaków, rozpoczynająca się malutką wioską Selime,

mieliśmy wszystkie piękne formacje skalne tylko dla siebie :) Zaczęliśmy od monastyru w Selime

idąc na przełaj do samej doliny


Cała trasa ma długość 16km (kończy się w Belisurmie), zajmuje więc kilka h – każda minuta jest tego warta:) Większość wiedzie w pięknym kanionie wzdłuż rzeki.


I tu pojawił się nieoczekiwany pomysł – powoli robiło się ciemno, moglibyśmy zdążyć co prawda przed zmrokiem do wyjścia, ale gdzie znajdziemy nocleg? No i czemu mamy za niego płacić – skoro jaskinie były dostatecznie dobre dla pierwszych chrześcijan, będą dobre i dla nas! Choć niektórzy byli zaskoczeni tym pomysłem;)

Najpierw wieczorna toaleta w pobliskiej rzece (skończyła nam się woda mineralna)

trochę zwiedzania jaskiń w poszukiwaniu tej najlepszej

po czym można się wygodnie ułożyć w tej upatrzonej ;)

Skała jest średnio komfortowym łóżkiem, ale nie było źle;) Jako że przyjaciel miał następnego dnia samolot – trzeba było wracać. Najlepiej jednak wracając zobaczyć coś ciekawego. Tym sposobem na nasz celownik trafiła Konya – rodzinne miasto wirujących derwiszy. Żeby nie być gołosłownym w stopowych historiach - ci przemili panowie

nie dość że zabrali nas ze sobą (jechaliśmy w 7 osób), ale jeszcze na koniec dali nam 20TL, wciskając na siłę, bo skoro nie mamy na autobus to na jedzenie pewnie też nie..

Na miejscu punktem obowiązkowym było muzeum Mevlana. Sławne jako miejsce pochówku i kultu Celaleddina Rumniego, wielkiego XIII wiecznego islamskiego poety i filozofa., który zapoczątkował ruch derwiszy.