Fly4free.pl

Kolejną relacją którą chciałbym się z Wami podzielić będzie relacja z Turcji. Nie będzie to jednak klasyczna relacja z prostego powodu – w Turcji mieszkałem przez 7 miesięcy, studiując na programie wymiany studentów Erasmus w mieście Adana. Jak wyglądają takie wymiany każdy student wie;) ale dla nie-studentów – choć człowiek w teorii się uczy, czasu ma aż nadto na wszystko czego zapragnie (jakby chciał to na naukę też) – ja pragnąłem poznać ten kraj z nieco innej perspektywy niż leżaka w Antalya'i. Myślę że mi się udało – przemierzyłem Turcję wzdłuż i wszerz, jeśli gdzieś mnie nie było to właśnie na komercyjnej riwierze tureckiej, czego zupełnie nie żałuję.
Z wyżej wymienionych powodów relacja ta będzie pisana w częściach, które nie mają ciągu chronologicznego. Podróże były odbywane przeróżnymi środkami – w znacznej części autostopem, trochę samolotem, wynajętym samochodem, busami, raz nawet z wycieczką studencką (co tylko potwierdziło moje poprzednie odczucia – nienawidzę zorganizowanych wycieczek!:P) – przy czym od razu mogę napisać – to te autostopowe były najlepsze – pod każdym względem! Czemu dowiecie się już niedługo :) A więc zaczynajmy!

Ps zdjęcia robione kompaktem, ale mam nadzieję że zdatne do oglądania

Część 1 – Adana i okolice – na rozgrzewkę, zaczynając od najmniej turystycznego regionu

Trudno mieszkając w jakimś mieście przez ponad pół roku nie wspomnieć o nim ani słowem. Adana, piąte największe miasto w Turcji, mające ponad 2mln mieszkańców znajduje się z dala od turystycznych szlaków. Powiedzmy sobie szczerze – nic dziwnego, za dużo w tym mieście nie ma do zobaczenia. Jeśli jednak przez przypadek będziecie tędy przejeżdżać warto mieć na uwadze dwie rzeczy.

Po pierwsze – meczet Sabanci. Największy meczet w Turcji. Nie ma znaczenia historycznego, jest to świeżynka – ukończony został w 1998 – robi jednak wrażenie, nie tylko swym rozmiarem. Nie ma ograniczeń co do wstępu.


Tuż obok znajduje się też Taşköprü – kamienny most - jest to z kolei jedyna pozostałość historyczna po czasach rzymskich. Sam w sobie nie jest jednak widowiskowy;)

Po drugie – Adana Kebab. Ci co jedli kebaby tylko w Polsce niech przygotują się na szok. No bo czy to Wam się kojarzy z naszymi bułami z kapustą i kto-wie-z-czego-mięsem?

Mimo że w Turcji każde miasto ma własny rodzaj kebabu (nie trudno to ogarnąć – w Urfie mają Urfa kebab, w Gaziantepie.. tak, zgadliście, Gaziantep kebab:P itd) z którego jest dumne, powszechnie uważa się że to ten z Adany jest najlepszy (choć dużą popularnością cieszy się też Iskender kebab – uwaga, zmyłka, z Bursy). O kebabach można by pisać dużo, zważywszy na to jak sprofanowany obraz tej potrawy mają osoby którym kojarzy się ona z zatęchłą budą na polskim dworcu, ale nie czuję się dostatecznie obeznany w tym temacie (tureckie kebaby mają swoją całą genealogie).

I ostatnia, trzecia rzecz, może nie ważna dla turysty, ale dla mnie osobiście jako studenta bardzo pozytywna – kampus uniwersytecki. Kampus przez duże K, taki jak można zobaczyć na amerykańskich filmach, prawdziwe miasteczko akademickie – z budynkami uczelnianymi, szpitalem akademickim, akademikami, ale również z własnym sklepem, fryzjerem, fotografem, dwoma bankami, mnóstwem kawiarenek i restauracji. Całość usytuowana na pięknych klifach nad jeziorem otaczającym miasto. Jest to świetne miejsce na odrobinę lenistwa!



Mimo że Adana jest większa od Warszawy, nie jesteśmy w Europie – łatwo się można o tym przekonać jeśli człowiek pokręcić się po çarşı (z tureckiego market, często jednak w tureckich miastach równoznaczne z nazwą dzielnicy - centrum/starówką; nowoczesne miejskie centrum będzie opisane jednak jako sehir merkezi).



W regionie Adany jest jeszcze kilka miejsc o których warto wspomnieć. Co prawda Mersin, kolejne duże miasto znajdujące się tuż obok, leżące nad morzem śródziemnym, z kurortem nie ma nic wspólnego, jednak znajduje się tu regionalne centrum chorób tropikalnych. Gdzie za darmo dla mieszkańców Turcji wydają antymalaryki i szczepią na wszelkie możliwe tropikalne choroby – związane jest to z faktem że do niedawna w tym rejonie występowała malaria. Po powiedzenie że jest się erasmusem i pokazaniu paszportu (turecki dowód tymczasowy który posiadają erasmusi nie był sprawdzany) oraz powiedzeniu że udaję się w egzotyczną podróż otrzymałem dużą ilość tabletek lariamu oraz kilka szczepień – całość jak zapewne zdajecie sobie sprawę w Polsce warta co najmniej kilkaset złotych:) Na szczęście Turcja prowadzi zupełnie odmienną politykę zdrowotną – uważają oni że taniej jest zaszczepić mieszkańca wyjeżdżającego w tropikalne rejony niż żeby wrócił chory i wtedy ponosić koszty jego leczenia.
W porcie warto skosztować przepyszne świeże balik ekmek (dosłownie – ryba w chlebie) z pływających tam łódek przekształconych w knajpki

zaś w centrum słynną regionalną potrawę – Mersin tantuni (dlaczego nie mersin kebab – zastrzelcie mnie, nie mam pojęcia, wszak jest to typowy durum – jagnięcina zawinięta w lavas).
Nie ma w Mersin typowej plaży, wybrzeże wygląda tak

ale z ciekawostek – jest w tym mieście kościół z polskim księdzem

w którym zresztą spędziliśmy Wielkanoc

Było to o tyle ciekawe przeżycie że tureccy chrześcijanie spędzają to święto w zupełnie inny sposób. Mają oni w tym czasie uroczystą kolację, z alkoholem, która bardziej przypomina imprezę niż uroczystość religijną – całość wynika z tego że jest to swego rodzaju wieczorek zapoznawczy – liczba katolików jest bardzo niewielka w tym kraju, co limituje też opcje małżeństw i zakładanie rodzin. Dlatego obchody Wielkanocy w Turcji mają swój drugi cel.

Turystę mogą jednak bardziej zainteresować dwie okoliczne atrakcje. Pierwsza z nich – Kizkalesi. Miejsce znane dzięki Zamku Dziewicy – wyrastającej z wody małej wysepce której całą powierzchnię zajmuje tytułowy zamek. Jak mówi legenda, pewien król dowiedział się że jego córka umrze od ukąszenia przez węża, dlatego postanowił jej wybudować siedzibę pośród morza, gdzie węży nie ma. Jak to w tego typu historiach bywa, oczywiście wąż został przyniesiony przypadkowo z koszykiem jedzenia i przepowiednia się dopełniła. Jaka legenda by nie była, ten bizantyjski budyneczek robi wrażenie:)

Na brzegu również znajdują się fortyfikacje – ze względu na baardzo bogatą historię terenów które zajmuje obecna Turcja w każdej praktycznie wiosce można spotkać zamek ;)

Druga rozpoznawana turystycznie atrakcja to czeluście w miejscowości Narlıkuyu – Piekło i Niebo. Po mojemu fajne widoki ale nic specjalnego ;) jednak według legendy to właśnie w tej konkretnej rozpadlinie (Piekle) Zeus uwięził potwora Tyfona

Obok też znajduje się spora jaskinia z podziemną rzeczką

Na tym można zakończyć opis tego regionu, warto może jeszcze dodać że jest to jeden z najgorętszych regionów w całej Turcji – w czerwcu męczyły nas temperatury dochodzące czasem do 58 stopni (przynajmniej jeśli wierzyć miejskiemu wyświetlaczowi z temperaturą) – bez klimy nie dało się żyć (na szczęście akademiki wyposażone są w takową)!
Relację zacząłem od miejsca najmniej atrakcyjnego turystycznie, by kolejne części były tylko ciekawsze ;)Część 2 – Istambuł

Nie jest to miejsce Wam nieznane, prawdopodobnie więc nie będzie w tej części żadnych tajnych informacji. Nie da się jednak pisać o Turcji i nie napisać o tym najwspanialszym z miast – które zupełnie słusznie jest jedną z największych atrakcji turystycznych Turcji. Łączy Europę z Azją, dwa morza ze sobą, oferuje tysiąclecia historii – zaczynajmy więc!

Co jako pierwsze zwraca uwagę przyjezdnego? Ogrom miasta. Prawie 14 milionów mieszkańców – jedno z największych miast na świecie. Dlatego też druga rzecz której zaraz doświadczymy to będą korki;) Duużo korków, zwłaszcza nieprzyjemne są przejazdy mostami przez Bosfor. Przebogata historia tego miejsca dopadnie nas dopiero jak rozpoczniemy zwiedzanie, ale nie martwcie się, to wrażenie zostanie w Waszej pamięci już na stałe. Co więc trzeba zobaczyć?

Niebieski meczet/Sultanahmet. Jest wielki, jednak to nie jego rozmiary, a wyjątkowa harmonia architektury utkwi w pamięci – choć wybudowany na początku XVII wieku na mnie osobiście zrobił większe wrażenie niż Hagia Sofia.



Hagia Sofia – najbardziej znana świątynia, wybudowana jako VI wieczny kościół, służąca przez prawie 500 lat za meczet, obecnie muzeum. Na pierwszy rzut oka z zewnątrz nie aż tak imponująca – do czasu aż człowiek nie uświadomi sobie z którego wieku jest to budowla. A potem wchodzi się do wnętrza – a tam czeka magia.



Pałaca Topkapı – siedziba sułtanów. Ciekawe skarbce, fajny harem. Ale najlepszy jest widok na Bosfor :)



Cysterna Bazyliki – ogromny VI wieczny podziemny zbiornik na wodę, mający stanowić rezerwę podczas oblężeń miasta

Most Galata – chyba najbardziej klimatyczne miejsce ze wszystkich – cudny widok, no i ci wędkarze


Meczet Süleymaniye – dzieło sławnego architekta Sinana, stanowił pierwowzór dla niebieskiego meczetu, szkoda że w tak zaniedbanym otoczeniu

Spacer po Istiklal – pełen życia deptak, dobre miejsce na zjedzenie taniego duruma - za 2TL (tak samo zresztą na Taksimi jest sporo tanich fast foodów) – nie są to miejsca na poznawanie kuchni tureckiej, ale sposób na tanie zapchanie się (polecam również simity, tym razem nie tylko osobom podróżującym budżetowo – za 50 kuruszy otrzymujemy sezamowe niebo w gębie)

Meczet Sultan Eyüp – tu turyści rzadko się zapuszczają, a jest to najświętsze miejsce Islamu w Stambule (pochowany tu jest przyjaciel proroka Mahometa) – warto przejechać się by doświadczyć czegoś mniej turystycznego. Obok też znajduje się klimatyczny cmentarz.

Oczywiście nie trzeba się wypuszczać tak daleko, nawet w okolicy wielkiego bazaru jak zejdziemy kilka kroków z utartych ścieżek to odnajdziemy takie obrazki


Co jest wymieniane w przewodnikach ale nie jest niczym specjalnym?
Hipodrom (nie ma przecież po nim ani śladu), muzeum archeologiczne obok parku Gulhane – chyba że ktoś jest fanem tego typu rzeczy, laika nie zainteresuje.
Obok jednak znajduje się za to mało znane a ciekawe muzeum nauki islamskiej – szkoda że kiepsko z opisami angielskimi, ale można sporo się dowiedzieć i pooglądać najdziwniejsze wynalazki

Nie warto też imho wchodzić na wieżę Galata za taką cenę (12TL) – fajną miejską panoramę znajdzie się w wielu innych miejscach. Np z wody. Przy złej pogodzie rejs nie jest jednak najlepszym pomysłem – ja wybrałem się promem po złotym rogu, ale jeśli pogoda była by inna pewnie przepłynął bym się na wyspy książęce – tak czy inaczej z wody miasto najprawdopodobniej wygląda super ale nie w tak podłą pogodę jak na zdjęciu – siąpiło cały czas


Wielki bazar i bazar przypraw – osobiście nie mój typ atrakcji, komercha 100%, plus tłumy ludzi – ok, ładnie wyglądają, ale autentyczności w nich zero - no i w uliczkach obok możne znaleźć ciekawsze rzeczy – np handlarzy pijawek ;)


Ogólnie zwiedzanie Stambułu nie jest łatwe, ale przy dobrym rozplanowaniu czasu w 3 dni można odbyć satysfakcjonują wycieczkę i zanurzyć się na chwilę w klimacie tego magicznego miejsca. Szczerze polecam wszystkim!Część 3 – zachodnia Turcja czyli Pamukkale, Efes, Pergamon

Relacja póki co cały czas pozostaje w głównym nurcie turystycznym, cóż, niektóre miejsca są turystyczne nie bez powodu ;) Zacznijmy więc od położonego obok Denizli Pamukkale

Pamukkale – któż nie słyszał o tych przepięknych tarasach zbudowanych z węglanu wapnia? Tworzą się one w tym miejscu od 14 tysięcy lat – woda termalna po ochłodzeniu się z powietrzem wytrąca rokrocznie kilometry kwadratowe osadu tej soli. W rezultacie możemy podziwiać takie cudowne widoki!



Ale zaraz, wygląda to za ładnie by było prawdziwe.. tak, południowe tarasy czyli te po których można chodzić są niestety sztuczne – pod osadem kryją się betonowe zapory. Wbrew pozorom nie był to głupi pomysł tureckich władz – dewastacja naturalnych tarasów i kanałów z powodu turystyki przebiegała za szybko. A naturalne twory są jeszcze ładniejsze :)



Oczywiście czym była by wizyta w tym miejscu nie korzystając z kąpieli? U góry mamy dostępny komercyjny Basen Kleopatry – z autentycznymi antycznymi kolumnami w środku (czyli tak jak u niektórych polityków na Ukrainie :P )

jednak te "naturalne" baseny są zdecydowanie prawdziwszym doświadczeniem – i przede wszystkim darmowym ;)

Nic dziwnego że już od czasów starożytnych tereny te przyciągały ludzi – nad tarasami, na wzgórzu znajdują się ruiny starożytnego miasta-uzdrowiska – Hierapolis. Gdy już się wymoczymy warto zwiedzić je – widoki szczególnie wiosną są urocze.


Taki miejsca jak wiadomo najlepiej oglądać o różnych porach dnia – warto więc zostać na do zachodu słońca